« اختلال بیخوابی خانوادگی مرگ آور » یک اختلال به شدت نادره که تا حالا حدود صد نفر در این کره خاکی شناسایی شدن که این بیماری رو داشتن یا دارن . این صد نفر ، در چهل خانواده شناسایی شدن . درمان این بیماری ، «حمایتی»عه . در واقع ، هیچ درمانی نداره و درصد کشندگی بیماری ، صد در صد هست . ژن درمانی و دارو درمانی هیچ کمکی نمیکنه و حتی قرص های خواب آور ، روند بیماری رو تسریع میکنن . 💔 درمان حمایتی ، ینی اینکه فقد میشه تا زمانِ مرگ ، درد کمتری کشید و کیفیت زندگی رو بهتر کرد .
حالا ادامهٔ ماجرا رو از سایت ویکی پدیا بخونیم :
این بیماری چهار مرحله دارد:[۵]
فرد دچار بیخوابی پیشرونده میشود که بهتدریج بدتر میشود. این بیخوابی، عوارضی همچون وحشتزدگی، پارانویا و هراس را در پی دارد. این مرحله ۴ ماه طول میکشد.
در مرحلهِ دوم، توهم و حملات وحشتزدگی تشدید میشود. این مرحله ۵ ماه طول میکشد.
در مرحلهٔ سوم، فرد بهطور کامل توانایی خوابیدن را از دست میدهد و بهتدریج، دچار کاهش وزن بدن میشود. این مرحله حدود ۳ ماه است.
در مرحلهٔ آخر فرد ظرف ۶ ماه، دچار زوال عقل شده و توانایی تکلم را بهطور کامل از دست میدهد. سرانجام مرگ فرا میرسد.
سایر علائم بیماری شامل مردمکتنگی، یائسگی ناگهانی (در زنان) و اختلال نعوظ (در مردان)، سفتی گردن، فشار خون بالا و تپش قلب است. یبوست هم علامت شایعی است. با پیشرفت بیماری، فرد دچار یک حالت «توهم پیشاخواب دائمی» میشود و فرد دست و پاهایش را بهگونهای تکان میدهد که گویی خواب میبیند.[۶]
