کامنت هارو بعد از حموم تایید میکنم . ببخشید ❤️ .
میخواستم قبل از اینکه برم حموم یه چیزی بنویسم اینجا . عکسای قدیم پیج یکی از دختر خاله هام که هم اسم مامانمم هست رو میدیدم و خاطره های مشترکمون و اتفاقات درون فامیل رو مرور میکردم . نمیدونم چی شد که یه خیالبافی ای به ذهنم خطور کرد . تصور کردم که در زمانِ گذشتهٔ زندگیم ، کارای خیر میکردم و به بچه های بهزیستی کمک میکردم . تصور کردم که مثلن سی و پنج سالمه و توی سی سالگی ، با معیارِ فعلیِ پول در کشور ، بیست میلیارد تومن به چند تا بهزیستی کمک مالی کردم . تصور کردم که آیا دوست دارم بقیه بدونن که این مقدار پول رو به بچه های یتیم دادم ؟ متأسفانه جوابی که در ذهنم پلی شد ، به شکل داستان خودشو نشون داد . ینی تصور کردم که یه سریا دورم جمع شدن و منو خیلی دوس دارن و الگوی اونها شدم . وقتی از خیالبافیم یکم فاصله گرفتم حالم بد شد و دلم گرفت . پیش خودم گفتم که : تو میخوای معروف شی با کارای خیر ؟ خاک تو سرت ! از اسلام و از دین و از انسانیت میخوای استفادهٔ ابزاری برای معروف شدن بکنی ؟ تا جایی که ممکنه ، هیچ انسانی نباید بفهمه . هیچ کس نباید تشویقت کنه . هیچ کس نباید تو رو الگوی خودش قرار بده . هیچ کس نباید طرفدارت بشه . هیچ کس نباید احترامِ کاذب و زائد بهت بذاره ! هیچ کس نباید بخاطر کار خوبی که کردی به حرفات گوش بده . هیچ کس نباید تورو بخاطر کاری که کردی روی سرش بذاره و اسم تورو همه جا جار بزنه . نباید بخاطر کار خیر معروف بشی مبین جانم 🥲 . داری چیکار میکنی با طرز فکرت ؟ 💔
خدایا ، من میخوام کسی بشم که میلیاردی به انسانهای نیازمند کمک میکنه و براشون مجانی کار میکنه ، ولی تقریباً هیچ کس خبردار نمیشه . خدایا نمیخوام مثل بقیه باشم و در قبالِ خوبی کردن ، به آدما منت بذارم و ازشون سو استفاده کنم ، اونم فقد برا اینکه یذره کمک بهش کردم !! نمیخوام کسی منو بخاطرِ کارِ خیری که براش کردم تحمل کنه . نمیخوام کسی بخاطر کار خیری که کردم بهم سلام کنه یا جواب سلاممو بده . خدایا نمیخوام کسی منو بخاطر کارِ خیری که براش کردم آدم حساب کنه .
