چند ساعت پیش حالم انقدری بد بود که میخواستم بدون این که به خانواده بگم فردا برم بیمارستانِ x برای معاینه پزشکی و شروع شوک درمانی . خیلی فکر کردم و خیالبافی کردم . آخر سر یه جرقه جدیدی در مغزم زده شد . و اون جرقه این بود که خودمو به شکل منظم اذیت کنم که بتونم درجه های بالای سختی رو به مرور برای خودم عادی جلوه بدم . بنابراین تصمیم گرفتم هر هفته ، برای کل هفته یه برنامه کلی بنویسم که توش ریاضت های مخصوص اون هفته نوشته شده ! چه تمرین ها و کار هایی ؟ اینا : هر شب از ۱۲ تا ۱۲ ظهر بیدار میمونم هرچند هیچی نخونم . ( ظهر میخوابم ، نگران نباشید . ) / هر شب در بازهٔ بیدار باش ۴ ساعت میخونم . / دعای یستشیر به فارسی و عربی در طی روز / هر روز یه قسمت از سریال stranger things . آخری یکم عجیب بود ، نه ؟ شاید برای کسایی که منو نمیشناسن جالب باشه که من بخاطر کمالگرایی شدید ، حتی حس خوب رو عقب میندازم ! در واقع خودمو از نعمت های مختلف محروم میکنم که از اون نعمت ها در زمان هایی استفاده کنم که واقعاً نیازه ! و کمالگرایی باعث میشه هیچ زمانی رو لایق استفاده از نعمت ها ندونم و به میزان کافی سخت محسوب نکنم !
راستی ، پست قبلی مثل این پست فاقد هرگونه ایموجی بود . تا روز قبل از اتمام امتحان کنکور که آخرین امتحان محسوب میشه ، هیچ ایموجی ای بجز برای سه نفر که الان توی تلگرام باهاشون ارتباط دارم استفاده نمیکنم . برای چت های خصوصی هم از ساخت حروف استفاده میکنم مث :) و :/ و :D و .... و بجز توی این پست ، توی هیچ پستی حتی از ایموجی های این شکلی استفاده نمیکنم . ( حسابی توحشم گل کرده ! )
پ.ن : وبلاگ دومم تغییر کرده پستاش .
