رفتم دانشگاه . رفتیم با آرمین توی پارک کنار دانشگاه ناهار بخوریم . وقتی داشتیم بر میگشتیم دانشگاه ، توی راه و بقل دانشگاه ، دیدیم بقیه بچه های کلاس ، بیرونن. یکیشون که انگار میخواد پسر بشه و شاید ترنسه ، بهم گفت الکی نرو سر کلاس .استاد اندیشه اسلامی که گفت مریضه و نمیاد . ریاضیم کنسله ! گفتم کنسل شده یا کنسل کردین ؟ خندید گفت کنسل کردیم کسی سر کلاس نمیره . من گفتم بذار از بقیم بپرسم ببینم بقیه چیکار میکنن. یه وقت نرن سر کلاس . پرسیدم از گروه بچه ها که کنار همم بودن . گفتن نرو سر کلاس . کسی نمیره و در نتیجه کلاس کنسل میشه ! گفتم نماینده کجاست ؟ بذار از اونم بپرسم . به شما اعتماد ندارم . 😂 رفتم توی راهرو دانشگاه . دیدم نماینده و یکی از بچه ها که اونم مثل من سه ترم پشت سر هم افتاده ، کنار هم بودن و دارن با استاد حرف میزنن که چون اندیشه اسلامی نداریم ، بچه ها گفتن کلاسو اگه میشه کنسل کنیم و حتی اکثرا رفتن و نیستن که بیان کلاس . استادش گفت بریم آموزش ، اگر گذاشتن ، تعطیل میکنیم . البته مکالمه بیشتر از این بود ولی من خلاصش کردم . رفت آموزش و منم رفتم که یه چیزی از آموزش بپرسم . دیدم مسئولای آموزش دارن میگن که به هیچ وجه نمیشه تعطیل کرد چون در آینده تعطیلی داریم و تعطیلی ها زیاد میشن و عقب میفتیم . از هرکس نیومده ، دو نمره مستمر کم کنید یا غیبت بزنید یا راشون ندین سر کلاس ! استادمون پشماش ریخت و کلاسو برگزار کرد ولی اولش فقد سه نفر بودیم و بعدش یه نفر دیگه هم اضافه شد . بقیه بچه ها پیچوندن و انگار رفتن کافه . ولی اون دختره که اضافه شد ، نرفت باهاشون و جدا شد و اومد سر کلاس و خالی بست که کاری پیش اومده بود براش و فکر نمیکرد برسه سر کلاس ولی به صورت اتفاقی ، تونست بیاد سر کلاس و کارش زودتر تموم شده .
خلاصه چهار نفر به حرفاش گوش میدادیم و اونم نامردی نکرد و صدای کلاسو ضبط کرد و در واقع ، از صفحه فیلم گرفت و فایلشو فرستاد توی فلش یکی از بچه ها . اونم توی گروه خواهد فرستاد . به هر حال ، بچه ها بجز ما غیبت خوردن و سوال هم نتونستن بپرسن و جزوه هم باید توی خونه بنویسن و عقب موندن .
الان توی راه برگشت به خونه هستم .
🌺🌸🌺🌸🌺
من به خودم دروغ نمیگم . واقن خسته هستم .هم جسمم خستس و هم روحم . ولی قدرت مقابله با سختی رو یکم پیدا کردم . این موضوع رو پذیرفتم که باید مقاومت کرد و توی لاک دفاعی فرو رفت و تسلیم نشد و بعد از تجهیز شدن به لوازم ، حتی حمله کرد به مشکلات و شکستشون داد .
بچه ها ، نمیدونم این متن رو میخونید یا نه . نمیدونم که ازم بدتون میاد _مثل اطرافیانم _ یا اینکه آیا دنبالم میکنید یا نه ، ولی دور از تعصبات و عقاید پیش پا افتاده و به دور از تفکر ، به حرفم توجه کنید :
ببینید ! اکثر بلاگفایی ها یا کنکوری هستن یا سال دبیرستانشونه . من خودم بیشتر فعالیتم توی دوره دبیرستان بود که وبمو پاک کردم . وبلاگ های دیگه ای هم داشتم که توی اکثرشون ، درمورد مشکلات و بدخیتیام مینوشتم . از این مینوشتم که حتی یک نفر هم نیست کمکم کنه و خانواده اگر هنر کنن ، فقد بعضی از هزینه هارو کمک کنن که حلشون کنم . و اون هزینه ها فقد بعضی ها درمورد لباس و شلوار و پول رفتن به دانشگاه و ایناس اکثرا که این که چقدر بدن هم ، اصلن قابل تغییر نیست و منم برام مهم نیست واقعیتش . ولی مشکل اینه که کمک نمیکنن توی موارد دیگه و حتی تحقیر هم میکنن و سعی میکنن عقده های درونیشون رو روی من خالی کنن.عقده هاشون ، حماقت هاشون ، خرافه هاشون ، ساده لوحی هاشون و ....
همه این موارد رو سعی میکنن روی من خالی کنن و پشتم واقن خالیه ، مگر با چیزایی که روی من خالی میکنن که اونهام اکثرن باعث افسردگی و ناراحتی و کلافگی و تنهایی میشن و کم پیش میاد که خنثی باشن یا کمک کنن .
👇👇👇
با این حال ، با تنهایی هم میشه نتیجه گرفت و موفقیت های بزرگ بدست آورد ✅ .
با تنهایی هم میشه خوشحال بود . میتونیم مشغول تلاش برای رسیدن به هدف هامون باشیم و در این صورت ، حتی اگر دورمون پر آدم هم باشه و همه بخوان به ما بچسبن و حتی ارتباط صمیمی داشته باشن ، باز هم ما بخاطر هدف هامون ، به اونا نزدیک نمیشیم و یا خیلی نزدیک نمیشیم ! میدونید چرا توی تنهایی تلاش نمیکنیم با اینکه وقتی تلاش میکنیم، باید تنها باشیم که نتیجه بگیریم و وقتی که تنها نیستیم ، با کمال میل ، میریم تنها میشیم و تلاش میکنیم ؟
چون که وقتی دورمون پر آدم هاییه که میخوان به ما نزدیک بشن و جویای حالمون بشن ، دلمون به اونا گرمه و خوشحالیم که اونارو داریم و یا مثلن خوشحالیم که اگر به مشکلی بخوریم ، کسایی هستن که به دادمون برسن ، هرچند اگر هم توی اون شرایط ، به مشکل بخوریم ، ممکنه حتی ازشون کمک نگیریم ! ببینید ، وقتی کلن تنها هستیم ، فک میکنیم که کافی نیستیم برای حل مشکلات . برای همین سعی میکنیم به اطرافیانی که حتی ممکنه سمی باشن ، نزدیک بشیم در حالیکه وقتی نزدیک میشیم ، هم مسموم میشیم و هم افسرده باقی میمونیم . درست مثل قبل ولی حتی یکم بدتر ! من به شخصه ، متوجه شدم که تنهایی هم میشه موفق شد و حتی در هر ثانیه ای ، موفق بود . موفقیت یعنی تلاش برای رسیدن به هدف در حالیکه انگیزه نسبی هم داریم . ینی نسبتا انگیزه داریم که حرکت کنیم با این که خیلی بی حالیم ! موفقیت یعنی تلاشی که با انگیزه همراه باشه ، حتی اگر انگیزه ای که داریم کم باشه ، و برای رسیدن به هدف ، برنامه داشته باشیم و نتیجه بگیریم حتی اگه شده ، کوچیک ترین نتیجه !
پس شد چهار تا :
موفقیت = ۱_تلاش (یا خیلی کم ولی با امیدواری به افزایش ، یا زیاد) ۲_انگیزه (خیلی کم یا زیاد) ۳_ با برنامه جلو رفتن و احمقانه تلاش نکردن ۴_رسیدن به موفقیت نهایی یا موفقیت های کوچیک تر در مسیر
موفقیت ، همیشه موفقیت نهایی نیست ! همین که یک قدم رو به جلو حرکت میکنیم ، یکی از ملاک های موفقیت بودنه ! همین که میتونیم هر روز یک ساعت بجز کار های عادی ، مطالعه دانشگاهی از جزوه های اساتید ، یا مطالعه تکمیلی از کتاب های آموزشی یا مطالعه رشد فردی با خوندن رمان ها و کتاب های روانشناسی و ... داشته باشیم ، ینی موفق هستیم . حتی اگر ساعت مطالعه بیشتر هم نشه ، باز هم موفقیم چون مجموع مطالعمون از دیروزش بیشتر شده ! اصلن اگر موفقیت رو بخوام توی یک کلمه توصیف کنم ، میتونم بگم :
تلاش برای دگرگونی و رشد
البته بیشتر از یک کلمه شد ولی حداقل حالت تیتروار داشت !
نمیدونم که اعتقاد دارید یا نه ، ولی اعتقاد نداشتن به خدا و کارهای خدا ، لزوما باعث این نباید بشه که باور نکنید که تلاش کردن ، بی نتیجه هست و قابل گسترش و بزرگ شدن نیست ! اینو همه روانشناس ها میدونن که میشه رشد کرد . حتی در بدترین شرایط زندگی . حتی با تلاش هایی که صرفا بی ثمر دیده میشن . میشه بزرگ شد و بزرگ موند :) . میشه توی هر ثانیه موفق بود حتی حذف یک فکر منفی خیلی کوچولو ! حتی با مسواک زدن و غذای کافی خوردن و ورزش کردن های خیلی کوتاه .
اگر ناامید هستید ، عیبی نداره :) یه کاری کنید که خرد خرد ، به مرحله ای برسید که ناامید نمونید و فراموش نکنید که هر قدم از پیشرفت و یا مسیر ، یعنی موفقیت .
